ณัฐชยาเเละธัญชยา คือพี่น้องฝาเเฝดที่เหมือนกันทุกอย่างยกเว้นนิสัย ณัฐชยาคือเเฝดผู้น้องที่ต้องเสียสละยกชายที่รักให้ธัญชยาแฝดผู้พี่ตามคำขอ เเต่คืนเข้าหอ ติณณ์ กลับได้พบกับณัฐชยารักเเรกที่ทิ้งไว้เพียงความเเค้น
เเม้จะถูกทอดทิ้งเเต่ ติณณ์ ก็ไม่ลืมรักครั้งเเรกระหว่างเขากับ ณัฐชยา ได้เลยในเวลาที่เจ็บปวด เพราะรักที่ไม่สมหวังชายหนุ่มมี ธัญชยา พี่สาวฝาเเฝดของณัฐชยาอยู่เคียงข้าง ความใกล้ชิดทำให้ติณณ์รักธัญชยา รักถึงขั้นจริงจังที่จะเเต่งงานด้วยเเต่...ณัฐชยากลับหมดรักชายหนุ่มเสียเเล้ว ณัฐชยาที่เป็นผู้เสียสละ ยอมเจ็บปวดเจียนตายจากการที่พี่สาวฝาเเฝดเอ่ยปากขอติณณ์ชายหนุ่มที่เธอรักเเละเธอก็ยอมหลีกทางให้ต้องกลายเป็นเเพะรับบาปจากสิ่งที่เธอไมได้ก่อ
เมื่อเธอถูกส่งตัวเข้าหอเเทนพี่สาวฝาเเฝด รักเเรกเเละรักเดียวจึงหวนคืนมาหาคนทั้งคู่ ติณณ์อุ้มณัฐชยาขึ้นจากอ่างจากุชชี่ พร้อมทั้งถอดชุดเเต่งงานที่เปียกชื้นออก เมื่อร่างกายไร้อาภรณ์ห่อหุ้มณัฐชยาก็ยิ่งเขินอายจนร่างกายเเดงก่ำตั้งเเต่ใบหน้าจรดปลายเท้าก็ว่าได้ ติณณ์ค่อยๆ วางณัฐชยาลงบนเตียงก่อนจะขึ้นทาบทับร่างอันเปลือยเปล่าด้วยร่างกายของตน ณัฐชยาใบหน้าร้อนผ่าว ก่อนจะพูดติดๆ ขัดๆ
"ซะ...ซออาย" ขณะพูดใบหน้าของณัฐชยาก็เเดงก่ำ ชวนให้ติณณ์ ยิ้มชายหนุ่มโน้มตัวลงไปหอมเเก้มเเดงปลั่งของเธอหนักๆทั้งซ้ายเเละขวา ก่อนจะจบที่การจูบเนิ่นนาน เมื่อถอนจูบออกกลับพูดประโยคที่ทำให้ณัฐชยาเขินเข้าไปใหญ่ "ไม่เห็นต้องอายอะไร เดี๋ยวพี่ถอดเป็นเพื่อน" ติณณ์จัดเเจงถอดเสื้อผ้าต่อหน้าณับชยาเเบบไม่ลังเล ก่อนที่สายตาเธอจะไปปะทะกับบางสิ่งบอางอย่าง ติณณ์รู้ว่าณัฐชยามองอะไรจึงจับมือเธอมาสัมผัส
นี่เป็นครั้งเเรกที่ณัฐชยาได้เห็นเเละได้สัมผัสความเป็นชายของบุรุษเสียงร้องห้ามเเปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางที่ฟังไม่ได้ศัพท์การขัดขืนเเปรเปลี่ยนเป็นตอบสนอง ณัฐชยาจะหนีหัวใจพ้นได้อย่างไรเมื่อเธอรักติณณ์จนไม่มีพื้นที่เหลือให้ใครอื่น เสียงครางกระเส่าน่าอายดังมาจากณัฐชยา เธอวาบหวาม เร่าร้อน จนร่างกายเเทบมอดไหม้กับทุกสิ่งทุกอย่างที่ติณณ์ได้มอบให้