อักษราภัค จำต้องเป็นนางโจร เพราะถูกบังคับเเละมีชีวิตของน้องสาวเป็นเดิมพัน หญิงสาวต้องทำอย่างไร หากต้องเข้าไปขโมยเพชรสีชมพูล้ำค่า จาก มาคิล อัล ฟามิล ผู้ที่สาบานว่าชาตินี้จะไม่ยกหัวใจให้เธออย่างเเน่นอน!!!
"คุณจงใจให้ฉันเห็นที่เก็บตู้เซฟ เพราะรู้ว่าฉันกำลังตามหามันอยู่" "ฉลาดขึ้นเเล้วนี่อักษรา คุณคิดว่าผมไม่รู้หรือยังไงว่าคุณมาที่คฤหาสน์อัล ฟามิล ทำไมคุณต้องการ เพชรสีชมพูเเทบขาดใจ จนยอมเอาตัวเข้าเเลกเพื่อมัน" "เเต่ทุกอย่าง ไม่ใช่อย่างที่คุณเห็น"
"ผมเชื่อในสิ่งที่สายตาผมเห็น อยากรู้รหัสเปิดเซฟอย่างนั้นหรือ อักษรา! เเค่เพียงคุณจดจำมันสักนิดเเค่เพียงคุณสำนึกถึงค่ำคืนวันนั้น วันที่ผมทำตัวเป็นไอ้หน้าโง่! คุกเข่าอยู่ต่อหน้าคุณเพื่อขอคุณเเต่งงาน คุณก็จะรู้ว่ารหัสเปิดเซฟคือรหัสอะไร" "ปล่อยฉันนะ คุณมาคิล" "ปล่อยเเน่ ผมปล่อยคุณเเน่ อักษรา เเต่ต้องหลังจากที่คุณบำเรอรักให้ผมเเล้ว"
"ปล่อย!" อักษราภัค ร้องหาอิสระให้ตนเอง ร่างเล็กบิดไปมา หวังให้หลุดพ้นจากการจองจำของเรือนกายล่ำสัน มาคิลไม่ฟังเสียงขอร้อง ไม่สนใจอาการดิ้นรนของตนใต้เรือนกายเขากระชากเสื้อของหญิงสาวออก เผยให้เห็นความงดงามของปทุมถันทั้งสองที่ถูกประคับประคองไว้ด้วยบราเซียร์ผ้าลูกไม้บางเบา ใบหน้าคมเข้มลดเข้าหาลำคอขาวผ่อง ขบกัดดูดเม้นเลื่อนริมฝีปากเเละปลายลิ้นร้อนรุ่มมายังปทุมถันงามสล้างตวัดโลมไล้ดูดกลืนอย่างเร่าร้อนต้องการลงทัณฑ์คนที่สร้างบาดเเผลในใจของเขาให้เปิดกว้างด้วยเพลิงพิศวาสอันเร่าร้อน ดิบเถื่อน
"เอาสิ คนสวย ยั่วผมอีกครั้ง บริการผมด้วยมือเเละปากน้อยๆ ของคุณ สาบานได้ว่าถ้าคุณทำหน้าที่ของนางบำเรอได้เด็ดสะระตี่ ไม่เเน่! ผมอาจจะยกเพชรสีชมพูให้คุณเป็นของกำนัลในการบำเรอรักในครั้งนี้ก็ได้" อักษราภัคต้องขโมยเพชรสีชมพูอัญมณีที่มีค่ามหาศาลจากมาคิล ซึ่งเป็นทายาทรุ่นที่ห้าของตระกูลอัล ฟามิล โดยมีชีวิตของน้องสาวเป็นเดิมพันสำหรับการโจรกรรมในครั้งนี้อักษราภัคจะขโมยเพชรสีชมพูมาได้อย่างไรในเมื่อมาคิลฉลาดเป็นกรดรู้เท่าทันทุกอย่างเเถมยังขุดหลุมพรางไว้ดักล่อนางโจรให้ติดบ่วงเเร้วของเขา ด้วยเพลิงพิษวาสอันเร่าร้อนดั่งไไฟโลกันต์!!!