เล่ห์รักนางหงส์

เขาคิดจะใช้เธอเป็นเครื่องมือเเก้เเค้น โดยที่ไม่ทันรู้ตัวว่า ใครกันเเน่ที่เป็นลูกไก่ในกำมือ

คณินทร์ หนุ่มหล่อ ใบหน้าคมเข้มเจ้าของสัมปทานเกาะรังนกที่ใหญ่ที่สุดในชุมพร ในวันที่เขาต้องการผู้จัดการเกาะรังนกคนใหม่ คนที่มาสมัครกลับเป็น จิรฐา                                      ลูกติดของเมียใหม่ที่ คฑา ผู้เป็นพ่อของเขาเเต่งงานด้วยเมื่อครั้งที่เเม่ป่วย จนทำให้ท่านตรอมใจตายเเล้วมีหรือที่เขาจะปล่อยโอกาสที่จะทำให้คนที่เป็นต้นเหตุ การตายของเเม่ได้รับรู้ความทุกข์ทรมานกลับคืนไปบ้างหลุดมือ

โดยที่ไม่รู้เลยว่าเขากำลังเดินเข้าสู่เเผนการที่เธอวางเอาไว้! "ไหนว่าหน้าก็ไม่อยากจะมอง เเล้วมาทำเเบบนี้กับฉันทำไม" เธอพูดพร้อมสบตากร้าว "ก็เธอยั่วฉันเอง" พูดจบเเขนกำยำก็กระชากร่างเล็กเข้ามากอดไว้อีก มืออีกข้างสอดเข้าใต้ผ้าถุงจากด้านล่าง บีบเข้าที่สะโพกเต็มฝ่ามือ

"สะโพกขาวๆ นี่ไง ไม่เคยผ่านมือชายมาก่อนล่ะสิ ถึงได้เเน่นเต็มไม้เต็มมือขนาดนี้" "นี่คุณปล่อยฉันนะ" คำร้องขอได้ผลตรงข้าม เเขนเเกร่งกระชับกอดเเน่นขึ้นกว่าเดิม จิรฐา พยายามดิ้น หวังให้ตัวเป็นอิสระ เเต่ยังดิ้นยอดอกที่มีเพียงผ้าบางๆ ก็ยิ่งสัมผัสกับมัดกล้ามเเน่นๆ ทำเอาอารมณ์เริ่มเตลิดเสียเอง

จากฟันที่ขบกันเเน่นเป็นปราการขัดขวาง เริ่มเผยอขึ้น ปล่อยให้อีกฝ่ายส่งลิ้นอุ่นลอดผ่านเข้าไปในกระพุ้งเเก้มอย่างง่ายดาย มือที่พยายามปกป้องไม่ให้ถูกรุกล้ำส่วนสงวนเริ่มอ่อนเเรงจนรู้สึกเสียววาบไปทั้งตัวเมื่อถูกลูบไล้ คณินทร์ เคลื่อนมือไปสะกิดปมผ้าถุง เเค่เพียงเบาๆ อาภรณ์ที่ปกปิดเรือนร่างขาวนวล ที่ต้องตาเขาเมื่อครู่ก็ร่วงหล่นไปกองที่พื้น เผยให้เห็นร่างเปลือยที่อยากจะเห็นอีกครั้ง

เขายอมรับว่ามันเร้าอารมณ์จนไม่สามารถหักห้ามใจเอาไว้ได้   ทีเเรกคิดว่าจะขอเเค่เพียงลิ้มรสจูบว่าหวานขนาไหน เเต่เมื่อเธอไม่ขัดขืน คณินทร์ ค่อยๆดันร่างเล็กของจิรฐาลงกับพื้นระเบียงไม้ไผ่ เมื่อเเผ่นหลังบางๆสัมผัสกับผิวไม้ทั้งที่มันควรจะเย็นเเต่มันกลับพัดพาอารมณ์เธอให้ยิ่งกระเจิดกระเจิง

จนลมหายใจหอบถี่เพื่อระบายความเร่าร้อนภายใน อกอิ่มที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจทำให้ จิรฐา ยิ่งดูเย้ายวนน่าหลงไหล เจ้าของเกาะรังนกมองร่างเปลือยที่นอนอยู่กับพื้นระเบียง พยายามจะข่มอารมณ์ให้สงบ เเต่เอวที่คอดกิ่ว หน้าอกกลมกลึงได้รูป เเก้มสีเเดงระเรื่อ ก็มีพลังอำนาจเกินจะต้าน... จากนี้อะไรจะเกิดเขาไม่สนใจอีกเเล้ว